• • • 1. 1. خوف در عهد جدید

       

       

   

   

در عهدجدید کلمه یونانی «فوبوس» (Phobos ) و فعل آن «فوبیو» (Phobeo ) دالّ بر معنای خوف است (صموئیل و دیگران، ۱۹۰۰، ذیل واژه خوف).
تفاوت بزرگی میان خوف در عهد جدید و خوف در عهدعتیق وجود دارد. این تفاوت در کار خداوند عیسی مسیح است که باعث ایجاد رابطه ای متفاوت با خدا شد (اول یوحنا۵: ۱). خداوند برای نجات انسان گناهکار و دخول او در ملکوت، چاره­ای ندید جز اینکه خود را به صورت عیسی مجسم کند تا بتواند مستقیماً به هدایت و ارشاد انسانها همت گمارد: «محبت خود را در ما ثابت می­ کند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مرد. پس چقدر بیشتر الآن که به خون او عادل شمرده شدیم، به وسیله­ او از غضب نجات خواهیم یافت؛ زیرا اگر در حالتی که دشمن بودیم، به وساطت مرگ پسرش با خدا صلح داده شدیم، پس چقدر بیشتر بعد از صلح یافتن به وساطت حیات او نجات خواهیم یافت و نه همین فقط، بلکه در خدا هم فخر می کنیم به وسیله­ خداوند ما عیسی مسیح که به وساطت او الآن صلح یافته­ایم» (رومیان۵: ۸-۱۱)، «ترسان مباشید ای گله کوچک، زیرا که مَرْضیِّ پدر شما است که ملکوت را به شما عطا فرماید. » (لوقا۱۲: ۳۲). ترس از خدا در عهدجدید، به واسطه­ عیسی مسیح که فاصله بین خدا و انسان را پر کرده، یعنی رفتن به حضور خدا هم به عنوان پدر (با قرابت و بدون وحشت از او) و هم به عنوان عالی ترین مقام (یعنی با عمیق ترین احترام ممکن). ترس از خداوند، ارزش قائل شدن برای خدا همراه با ترس و احترام مقدس و احترام قائل شدن برای او به عنوان خدایی پرجلال، مقدس، باشکوه و پرقدرت است (فیلپیان۲: ۱۲). بنابراین محبت الهی در عهدجدید جایگزین ترس از خداوند در عهد عتیق گردید: «در محبّت خوف نیست بلکه محبّتِ کامل خوف را بیرون می‌اندازد؛ زیرا خوف عذاب دارد و کسی که خوف دارد، در محبّت کامل نشده است. » (اول یوحنا۴: ۱۸).

اما با وجود این، باز ترس از خداوند و رعایت تقوای الهی اساس دیانت در عهد جدید است. کرنلیوس اولی شخصی بود که انجیل در خانه اش موعظه شد. او کسی بود که از خدا می ترسید. در کتاب اعمال رسولان آمده است که: «و در قیصریه مردی کرنیلیوس نام بود، یوزباشی فوجی که به ایطالیانی مشهور است. و او با تمامی اهل بیتش متقی و خداترس بود که صدقه بسیار به قوم می داد و پیوسته نزد خدا دعا می کرد» (اعمال رسولان۱۰: ۱-۲). همانطوری که پولس رسول موعظه خود را خطاب به اعضای کلیسای انطاکیه با عبارت «ای مردان اسرائیلی و خداترسان، گوش دهید!» (اعمال رسولان۱۳: ۱۶)، «ای برادران عزیز و ابنای آل ابراهیم و هرکه از شما خداترس باشد» (اعمال رسولان۱۳: ۲۶) آغاز نمود. حنانیا و سفیره‌ نیز با وانمود کردن‌ به‌ اینکه‌ همه‌ اموال‌ خود را وقف‌ نموده‌اند، مرتکب‌ ناراستی‌ شدند و این‌ در حالی‌ بود که‌ فقط‌ بخشی‌ از آن‌ را بخشیده‌ بودند، و در این هنگام بود که آن دو مردند و خوف الهی بر اطرافیان آنها مستولی گردید: «امّا شخصی حَنّانِیا نام، با زوجه‌اش سِفیرَه ملکی فروخته، قدری از قیمت آن را به اطّلاع زن خود نگاه داشت و قدری از آن را آورده، نزد قدمهای رسولان نهاد. آنگاه پطرس گفت، ای حنّانیا چرا شیطان دل تو را پر ساخته است تا روح‌القدس را فریب دهی و مقداری از قیمت زمین را نگاه داری؟آیا چون داشتی از آنِ تو نبود و چون فروخته شد در اختیار تو نبود؟ چرا این را در دل خود نهادی؟ به انسان دروغ نگفتی بلکه به خدا. حنانیا چون این سخنان را شنیدش افتاده، جان بداد و خوفی شدید بر همه شنوندگانِ این چیزها مستولی گشت. » (اعمال رسولان۵: ۱-۵).
۴-۳-۳-۱- انواع خوف در عهد جدید
الف- خوف ممدوح

• ترس از خدا: «کیست که از تو نترسد، خداوندا و کیست که نام تو را تمجید ننماید؟ زیرا که تو تنها قدّوس هستی و جمیع امّت‌ها آمده، در حضور تو پرستش خواهند کرد، زیرا که احکام تو ظاهر گردیده است!» (مکاشفه۱۵: ۴)، «همه مردمان را احترام کنید. برادران را محبّت نمایید. از خدا بترسید. پادشاه را احترام نمایید. » (اول پطرس۲: ۱۷).

• ترس به هنگام بازگشت ثانوی مسیح: «و دلهای مردم ضعف خواهد کرد از خوف و انتظار آن وقایعی که برربع مسکون ظاهر می‌شود، زیرا قوّات آسمان متزلزل خواهد شد. » (لوقا۲۱: ۲۶؛ عبرانیان۱۰: ۲۷).

• ترس از پدر و مادر: «و پدر یا مادر خود را بعد از آن احترام نمی‌نماید. پس به تقلید خود، حکم خدا را باطل نموده‌اید. » (متی۱۵: ۶)، «ای فرزندان، والدین خود را در خداوند اطاعت نمایید، زیرا که این انصاف است. پدر و مادر خود را احترام نما که این حکم اوّل با وعده است. » (افسسیان۶: ۱-۲) و … .

• ترس از خشم خداوند: «بلکه به شما نشان می‌دهم که از کِه باید ترسید، از او بترسید که بعد از کشتن، قدرت دارد که به جهنّم بیفکند. بلی به شما می‌گویم از او بترسید. » (لوقا۱۲: ۵؛ دوم قرنتیان۵: ۱۱؛ مکاشفه۶: ۱۷).

• ترس از پادشاه: «هر منصب بَشَری را بخاطر خداوند اطاعت کنید، خواه پادشاه را که فوق همه است، و خواه حکّام را که رسولان وی هستند، بجهت انتقام کشیدن از بدکاران و تحسین نیکوکاران. » (اول پطرس۲: ۱۳-۱۴ و ۱۷؛ تیطس۳: ۱؛ رومیان۱۳: ۳-۷).

ب- خوف مذموم

• ترس از غیر خدا: «امّا عیسی ایشان را بیتأمّل خطاب کرده، گفت، خاطر جمع دارید! منم، ترسان مباشید!» (متی۱۴: ۲۷)، «ما با دلیریِ تمام می‌گوییم، خداوند مددکننده من است و ترسان نخواهم بود. انسان به من چه می‌کند؟» (عبرانیان۱۳: ۶).

• ترس از دشمن: «و از قاتلان جسم که قادر بر کشتن روح نیاند، بیم مکنید، بلکه از او بترسید که قادر است بر هلاک کردن روح و جسم را نیز در جهنّم. » (متی۱۰: ۲۸؛ ۸: ۲۶؛ لوقا۱۲: ۴).

• ترس ظاهری از خداوند و نه از ته دل: «این قوم به زبانهای خود به من تقرّب می‌جویند و به لبهای خویش مرا تمجید می‌نمایند، لیکن دلشان از من دور است. » (متی۱۵: ۸).

• مطلق ترس: «ترسها از هر طرف‌ او را هراسان‌ می‌کند، و به‌ او چسبیده‌، وی‌ را می‌گریزاند. » (ایوب۱۸: ۱۱؛ اشعیا۳۵: ۴ و … ).

ج- خوف طبیعی

• ترس از بلاهای ناگهانی: «جنگها و اخبار جنگها را خواهید شنید. زنهار مضطرب مشوید زیرا که وقوع این همه لازم است، لیکن انتها هنوز نیست. » (متی۲۴: ۶؛ لوقا۲۱: ۹ و ۲۶).

• ترس از رسوایی: «در کتاب مکتوب است که، اینک، می‌نهم در صهیون سنگی سر زاویه برگزیده و مکرّم، و هر که به وی ایمان آوَرَدْ خجل نخواهد شد. » (اول پطرس۲: ۶).

• • • • • 1. 1. راه­های کسب خوف از خداوند در عهد جدید