نتایج آزمون تی گروه‌های مستقل نشان داد که بین جنسیت و عملکرد تحصیلی در هر دو گروه مددجو و عادی تفاوت معنی داری مشاهده نمی شود، بنابراین فرضیه مطرح شده رد می‌شود.

۴-۳-۱-۵- فرضیه پنجم
به لحاظ ویژگی‌های شخصیتی بین دانشجویان مددجو وعادی تفاوت وجود دارد.
جدول ۴-۱۹- مقایسه ویژگی‌های شخصیتی در دو گروه دانشجویان عادی و تحت پوشش
جدول ۴-۲۰- نتایج آزمون تی برای گروه‌های مستقل در مقایسه میانگین نمرات دو گروه دانشجویان مدد جو و عادی در مقیاس (N)
نتایج آزمون تی برای گروه‌های مستقل در مقایسه میانگین نمرات دو گروه دانشجویان مدد جو و عادی در مقیاس (N) نشان داد که چون ۸۲۹/۰ t=با ۱۸۷df= و ۴۰۸/۰ p=از ۰۵/۰ α=بزرگتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس N تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین در مقایسه میانگین نمرات دو گروه دانشجویان در مقیاس (E) نشان داد که چون ۳۸۵/۰- t=با ۱۸۷df= و ۷/۰ p=از ۰۵/۰α= بزرگتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس E تفاوت معنی داری وجود ندارد. دیگر نتایج جدول فوق نشان می‌دهند که در مقیاس O نیز چون ۲۲۴/۰ t=با ۱۸۷df= و ۷۲۹/۰p= از ۰۵/۰ α=بزرگتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس O تفاوت معنی داری وجود ندارد. اما در خرده مقیاس (A) چون ۵۸/۴t= با ۱۸۷df= و ۰۰۰/۰p= از ۰۵/ ۰α= کوچکتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس A تفاوت معنی داری وجود دارد. در مقیاس © نیز چون ۳۶۲/۰t= با ۱۸۷df=و ۰۰۰/۰p= از ۰۵/۰α= کوچکتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس C تفاوت معنی داری وجود دارد. بر این اساس فرضیه مبنی برتفاوت گروه دانشجویان مدد جو و عادی در ویژگی‌های شخصیتی از نظر آماری تایید می‌شود.
۴-۳-۱-۶- فرضیه ششم
دانشجویان تحت پوشش کمیته امداد امام از مشکلات شخصیتی بیشتری برخوردار هستند
جدول ۴-۲۱- مقایسه تفاوت از میانگین نمرات ویژگی‌های شخصیتی در گروه دانشجویان عادی و تحت پوشش
جدول ۴-۲۲-
برای بررسی این فرضیه به مقایسه تفاوت نمرات دو گروه تحت پوشش و عادی از میانگین کل گروه نمونه پرداخته ایم تا مشخص شود تفاوت از میانگین در کدام خرده مقیاس و در کدام گروه بیشتر است و آیا این تفاوت از میانگین کل گروه از نظر آماری معنی دار است ؟ برای این منظور به بررسی تفاوت دو گروه دانشجویان عادی و تحت پوشش در خرده مقیاس‌های پنجگانه پرداخته شده است. در مقایسه میانگین نمرات دو گروه دانشجویان مدد جو و عادی در مقیاس (N) نشان داد که چون ۸۲۹/۰t= با ۱۸۷df= و ۴۰۸/۰ p=از ۰۵/۰ α=بزرگتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس N تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین در مقایسه میانگین نمرات دو گروه دانشجویان در مقیاس (E) نشان داد که چون ۳۸۵/۰-‌t= با ۱۸۷df= و ۷/۰p= از ۰۵/۰ α=بزرگتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس E تفاوت معنی داری وجود ندارد. دیگر نتایج جدول فوق نشان می‌دهند که در مقیاس O نیز چون ۲۲۴/۰t= با ۱۸۷df= و ۷۲۹/۰ p=از ۰۵/۰ α= بزرگتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس O تفاوت معنی داری وجود ندارد. اما در (A) چون ۵۸/۴t= با ۱۸۷df= و ۰۰۰/۰ p=از ۰۵/۰α= کوچکتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس A تفاوت معنی داری وجود دارد. در مقیاس © نیز چون ۳۶۲/۰ t=با ۱۸۷df= و ۰۰۰/۰ p=از ۰۵/۰ α= کوچکتر است لذا بین میانگین نمرات دو گروه در مقیاس C تفاوت معنی داری وجود دارد. اگر چه در همه ۵ مقیاس سنجش ویژگی‌های شخصیتی میانگین نمرات گروه تحت پوشش بیشتر است و با وجود تفاوت معنی داردر دو مقیاس A و C به سبب قرار گرفتن نمرات مقیاس‌های نئو دو گروه در محدوده نرمال (نیمرخ شماره ۱الی۸) فرضیه مبنی بر برخوردار بودن بیشتر دانشجویان تحت پوشش از مشکلات شخصیتی تایید نمی گردد.
فصل پنجم
نتیجه گیری و پیشنهادها
۵-۱- مقدمه
ارزش یابی مداوم و مستمر وضعیت تحصیلی دانشجویان در طول تحصیل و بررسی عوامل مرتبط با آن یکی از ارکان ضروری و اجتناب ناپذیر بهبود کیفیت نظام آموزشی بویژه در دانشگاه‌ها می‌باشد این امر در تدوین برنامه آموزشی بهتر، ارتقای کیفیتی آموزشی و نهایتاً در اصلاح و بهبود کارآئی مسئولین مربوطه تأثیر به سزایی دارد.